تجارب زیسته ی خود مدیریتی در نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک: یک مطالعه پدیدار شناسی

مقدمه: هدف از انجام این مطالعه، بررسی معنای خود مدیریتی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک بود.  مواد و روش ها: در این مطالعه، معنای خودمدیریتی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک، با استفاده از رویکرد پدیدار شناسی هرمنوتیک (hermeneutic) شش مرحله ای ـ وان مانن (van mannen) مورد پژوهش قرار گرفت. در این پژوهش، 8 نفر از نوجوانان 18-13 ساله ِی مبتلا به دیابت نوع یک که حداقل یک سال از تشخیص بیماری آن ها گذشته بود، مشارکت داشتند. داده ها با مصاحبه های نیمه ساختاریافته جمع آوری شد. پس از هر مصاحبه، داده ها پیاده شدند و به همراه اعضای تیم پژوهش مورد تحلیل قرار گرفتند. هر مصاحبه راهنمایی برای مصاحبه ی بعدی بود و سوالات مصاحبه بر اساس داده های مصاحبه قبلی مورد تجدید نظر قرار می گرفتند. یادداشت در عرصه نیز از دیگر ابزارهای گردآوری داده ها بود. یافته ها: میانگین سنی نوجوانان 7/3±25/16 سال، میانگین مدت ابتلای نوجوانان به دیابت 3 سال و 10 ماه و میانگین مدت مصاحبه در این مطالعه 35 دقیقه و 27 ثانیه بود. از نتایج این مطالعه، 7 درون مایه استخراج شد. این درون مایه ها شامل تعامل مولد، رسیدن به خودکارآمدی، دستیابی به خودتنظیمی، تسلط بر مشکلات، پیش به سوی آینده دلخواه، دیابت جزیی از زندگی و حفظ غرور در نوجوانان بود. یکی از دستاوردهای مهم این مطالعه، درون مایه حفظ ظاهر در نوجوانان بود که در سایر مطالعات مشابه مشاهده نشده بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دادند که نوجوانان ایرانی تمایل زیادی به مشارکت در امر مراقبت از خود و درمان دارند. نوجوانان مبتلا، مفهوم خودمدیریتی را دوستی و همراهی با دیابت تفسیر کردند.